สวัสดีค่ะ ตอนนี้เราอยู่ปี1ซึ่งปี1ก็จะมีการรับน้องของแต่ละคณะ แล้วคณะเราเป็นระบบSOTUS(การเชื่อฟังคำสั่งสอนของรุ่นพี่) ซึ่งเวลาจะเข้าห้องเชียร์หรือห้องที่รุ่นพี่จะมาว๊ากนั้นจะต้องยืนเรียงตามรหัสก่อนแล้วรหัสเราจะอยู่ตรงกลางพอดี เวลารุ่นพี่เดินมาแจ้งข้อมูลก็จะเดินมาตรงกลางบ่อยๆ แต่ๆๆมีพี่คนหนึ่งเขาเป็นพี่ที่ชมรม พี่เขาก็รู้จักเรา เราก็รู้จักเพราะเคยเห็นที่ชมรมแค่นั้น อ่ะเราลืมบอกไปว่าถ้าออกจากห้องเชียร์ก็ต้องมายืนตามรหัสที่เดิม วันนั้นพอเราเดินออกจากห้องเชียร์เพื่อมายืนตามรหัส พอทุกคนมาครบ ตัวแทนรุ่นพี่ก็จะมาแจ้งข้อมูลข่าวสาร ซึ่งเราต้องอยู่ในความสงบนะคะ แล้วจู่ๆพี่ที่อยู่ชมรมเดียวกับเราก็เดินมาใกล้เราแทบชิด เหมือนไม่อยากให้ใครได้ยินเสียงนักเพราะตอนยืนเข้า-ออกห้องเชียร์จะต้องเงียบ เราก็ตกใจเบาๆไม่กล้ามองหน้าสักเท่าไร (การยืนตามรหัสต้องมองตรงนะคะ) เราก็มองตรง พี่เขามาบอกเราว่า
"ไหวไหม เป็นอะไรรึป่าว" เราก็งงว่าเราเป็นอะไร เราโอเคทุกอย่าง เพื่อนชอบบอกว่าเวลาเราหน้านิ่งเหมือนคนป่วย5555 เราก็ตอบพี่เขาไปว่า"ไหวค่ะ" พี่เขาก็บอกว่า"แน่ใจนะ" เราตอบ "ค่ะ" อยากจะบอกว่าคนรอบข้างก็ได้ยินทุกประโยคแหละที่เรากับพี่ชมรมคุยกัน คือเพื่อนที่ยืนอยู่ก็ไม่มีพี่ที่ไหนมาถามงี้นะคะ ต่อๆ วันต่อมาเข้าห้องเชียร์แบบนี้เรื่อยๆ พี่เขาก็เดินมาหาเราแบบนี้เรื่อยๆ ถามเราแบบนี้เรื่อยๆ แล้วมีอยู่วันหนึ่งค่ะ เรานั่งห้องสโลปที่ห้องเชียร์ พี่เขามาทางด้านหลัง (เราไม่เห็นหน้าหรอกแต่จำเสียงได้เพราะพี่เขาจะประกาศข่าวสารที่ชมรมบ่อยๆ) แล้วเรียกเราพร้อมกับเอาขนมให้กินทั้งๆที่อยู่ในห้อง
แบบเดิมๆว่า"ไหวค่ะ" พอผ่านไปสักไม่กี่วันก็เข้าชมรมค่ะ นัดไปคุยเรื่องชมรม เรากับเพื่อนๆก็ยืนตามแถวธรรมดา วันนั้นเป็นวันที่รุ่นพี่ให้ส่งใบแนะนำตัวและประวัติส่วนตัวเช่นชื่อ-นามสกุล ชอบอะไรไม่ชอบอะไรงี้ แล้วพี่คนเดิมที่มาหาเราตอนยืนเข้าห้องเชียร์ก็ดูประวัติส่วนตัวของปี1แต่ละคน แล้วก็พูดกับทุกคนว่า"แต่ละคนก็ชอบไม่เหมือนกัน เช่น ขนมเค้ก ........"ซึ่งงงงงๆๆพี่เขามองมาทางเรา เราก็ตกใจพูดสิ่งที่เราชอบเป็นอันดับแรกเลย แล้วพูดประวัติส่วนตัวอย่างอื่นก็พูดของเราอันแรก ซึ่งเรานึกตอนนั้นว่า เออสิ่งที่เราชอบอาจมีเพื่อนคนอื่นชอบด้วย แต่ๆๆเราไปค้นข้อมูลที่ส่งให้หัวหน้าชมรมรวบรวมสิ่งที่เพื่อนๆแต่ละคนชอบไม่ชอบอะไร ก็ไม่มีใครชอบกินเค้ก เอ๊ะเราเริ่มงงหนักไปอีก แถมไม่ค่อยกล้ามองหน้าพี่เขาด้วย เรากลับมาอยู่หออยู่ๆก็คิดถึงการที่พี่เขาเดินมาหาตอนเข้าห้องเชียร์ ตอนที่อยู่ชมรมบลาๆๆๆ เวลาเข้าห้องเชียร์ก็มองหา ไม่รู้มองทำไมมม แต่เราจะรู้เลยนะว่าวันไหนที่มีการนัดเข้าห้องเชียร์พี่เขามาไม่มา เพราะทุกครั้งที่นัดเข้าห้องเชียร์พี่เขาจะเดินมาหาเรา เพราะเราก็มองหาพี่เขาตลอด ว่าวันไหนมาไม่มา บ้าไปแล้วววมองหาทำไม มันอาจเป็นจุดเล็กๆที่ทำให้เราชอบพี่เขาโดยไม่รู้ตัว พี่เขาดูเอาใจใส่ ดูอบอุ่น ดูน่าอยู่ใกล้ๆอะค่ะ แต่ก็นะคะ เราก็ได้ยินมาว่าพี่เขามีแฟนละ เราก็เลยไม่คิดจะอยู่ใกล้ๆ แค่มอง แค่เห็นก็โอเค ทำตัวปกติทุกอย่าง เรามีพี่เขาเป็นเพื่อนในเฟสเวลาลงรูปอะไรเราก็ไลค์ให้ พี่เขาก็มาไลค์ให้เรา ล่าสุด วันเกิดเราพี่เขาก็มาเม้นอวยพร เราก็ดีใจ ใจนึงเราก็รอพี่เขามาอวยพรเหมือนกันนะ 555แปลกดี ทั้งๆที่รู้ว่าพี่เขามี
แฟนแล้วก็ยังหวัง หลายคนคงงงว่าพี่เขาก็คงอวยพรธรรมดาจะหวังอะไร ก็คนมันชอบเนาะ ขอนิดนึงแค่มาอวยพรให้เราก็ดีใจแล้ว55555 การที่พี่เขามาทำแบบนี้กับเรา เหมือนเอาใจใส่อะพูดง่ายๆ ทั้งที่เราเคยแอบถามเพื่อนในชมรมนะ พี่เขาก็ไม่เคยเดินไปหาทุกวัน เอาขนมไปให้แบบเรานะคะ ชาวพันทิปคิดว่าพี่เขาคิดอะไรอยู่ พี่เขาเหมือนจะชอบเรารึป่าว หรือก็แค่เท็กแคร์รุ่นน้องคนนนึ่งเป็นธรรมดาของรุ่นพี่กันคะ ? แล้วเราควรจะทำยังไงยิ่งพี่เขาทำแบบนี้เรายิ่งชอบไปใหญ่ ไม่อยากเป็นแบบนี้สักเท่าไร เห็นแฟนพี่เขาแท็กในเฟสแล้วมันเจ็บบบบบ ก็นั่นแหละค่ะ คนแอบชอบ.